Westerly Winds

Kate zag dat Balou haar had gehoord en dat ze snel op haar af kwam lopen. Daar was ze blij om, en zodra Balou bij haar was keek ze haar nederig aan. 'Sorry voor mijn uitbarsting,' zei ze. 'Dat was niet terecht.' Ze zuchtte even. 'Het ligt niet aan jou hoor, ik werd even ingehaald door mijn verleden.' Ze fronste haar wenkbrouwen en probeerde om de beelden terug te dringen, die waren nu niet welkom.

'Maakt niet uit, ik begrijp het', zei ze nadat Kate haar excuses had gemaakt. Balou wachtte even of ze nog wat zou zeggen. Ze brandde van nieuwsgierigheid. Kate leek niets meer van plan iets te willen zeggen en plots voelde Balou zich enorm schuldig. Kate kende haar eigenlijk amper en ze verwachtte al van haar dat ze haar hele geschiedenis zou gaan uiteenzetten.
'Het maakt echt niet uit,' zei ze nog een keer, maar nu gemeend. 'He, zullen we een buitenrit gaan maken?' vroeg ze plots enthousiast. Twee seconden later drong het tot haar door dat Kate's paard hoogstwaarschijnlijk nog niet klaar was voor een buitenrit, ze had net een veulen gekregen.

Kate trok een wenkbrouw op, dat was makkelijk gegaan. 'Dankje,' zei ze, opgelucht dat Balou niet om een verklaring had gevraagd. Ze glimlachte om het denkfoutje dat ze maakte. 'Voorlopig kan ik nog niet rijden met Des,' antwoordde ze. 'Maar ik weet zeker dat ik Gabana wel even mee kan nemen, een van de paarden van...' hoe moest ze Jay beschrijven? '...een vriend,' zei ze aarzelend. Hij was wel meer als een vriend, maar het woord 'vriendje' kon ze niet over haar lippen krijgen. Ze wees naar de bossen achter haar. 'Als ik even bij je achterop mag dan zijn we er zo,' stelde ze voor.

'Super! Ik zal City gaan opzadelen, ze kan ons allebei wel dragen.' Opgelucht dat het weer goed was tussen hen, draaide Balou zich om naar haar paard. 'Kom meisje, we gaan weer op weg. Felicity bleef gewoonlijk doodbraaf stilstaan terwijl Balou haar zadelde. Maar net toen Balou de singel nog een keer wilde aantrekken schrokken zij en haar paard plotseling van een harde knal. 'Wat was dat?' wilde ze aan Kate vragen, maar voor die kon antwoorden hoorde ze opnieuw een knal, nog harder dan de vorige, en Felicity schoot in galop weg. 'Felicity, kom terug!' riep ze nog, maar het paard was al verdwenen achter een heuvel.

Kate schrok zelf ook behoorlijk van het geluid en schrok als het kon nog meer van het paard dan plotseling wegschoot. 'Jeetje,' bracht ze geschrokken uit. 'Dat paard heeft temperament.' Ze keek even radeloos naar Balou en naar haar eigen paard, maar met Destiny zou ze niets opschieten. Ze bedacht ineens dat ze ergens een oude auto had gezien. Ze had geen rijbewijs, maar kon prima autorijden. Een van de voordelen van regelmatig moesten vluchten. 'Balou, kom,' zei ze gehaast en ze trok haar aan haar arm mee naar een plek achter de schuur. Daar stond de auto inderdaad. Hijgend probeerde ze hem aan de praat te krijgen. 'Geef eens een trap tegen de motorkap,' beveelde ze. 'Hij moet het doen, we krijgen haar anders echt niet te pakken.'