First day in town

Hij keek zijn ogen uit. Lopend was hij naar het bekende meer gewandeld, een stuk wat hem nog aardig tegenviel. Maar zijn lange inspanning werd beloond; met zijn handen in zijn zij stond hij nu al een aantal minuten roerloos over het grote wateroppervlak te staren.
Dit was de eerste dag dat hij hier was aangekomen en kende nog totaal niemand, maar eigenlijk maakte dat hem niet eens zoveel uit. Hij was een jongen die het makkelijk op zichzelf redde, al was soms wat gezelschap wel te waarderen.
Na een tijd keek hij achter zich en liet zich neer zakken op het verse gras wat verderop overging in zand. Het was al wat later op de middag, vier uur gokte hij, en er stond een gure wind. Toch leek het zonnetje kracht te hebben want zijn huid werd wel degelijk verwarmd.

Kate was bepakt en bezakt op weg gegaan. Ze had Gabana weer van Jay geleend en zou vandaag de hele dag rondtrekken en waarschijnlijk pas de volgende dag terugkomen. Ze was al een aardig eind op weg toen ze merkte dat Gabana wat sloom begon te worden, dus ze besloot hem op te peppen met een galopje. Ze spoorde hem aan en met een noodgang galoppeerden ze het bos uit, richting een meer. Kate keek even opzij toen ze dacht dat ze aan de rand van het meer iemand zag zitten. Door de snelheid kon ze het niet goed zien en ze ging asociaal hard langs de jongen. Toen ze nog eens omkeek zag ze dat het inderdaad een jongen was en ze hield Gab in. Ze liet hem draaien en keek even vanaf een afstand wat de jongen zou doen en of hij erg geschrokken was.

Plots werd de rust verstoord door hoefgetrappel wat van ver leek te komen. Geïnteresseerd draaide Julian zich om en zag wel dgelijk in de verte een paard inclusief ruiter aankomen. Hij bestede er verder geen tijd aan; ze zouden langs rijden en waarschijnlijk genieten van het mooie uitzicht en de enkele zonnestralen, net zoals hij. Hij trok een paar sprieten uit de grond die hij één voor één begon om te buigen, een werkje wat erg veel concentratie en inzicht eiste... Plotseling kwam het gedreun wel van heel dichtbij en binnen een paar tellen raasde het paard langs hem.
Hij schrok niet, maar was wel vrij verbaasd. Hij zou nooit zo'n truc uithalen: wie weet zou diegene net bewegen, of iets in die richting. Vervolgens zag hij dat de ruiter het paard liet omdraaien, hij ontdekte dat het een vrouw was en zag dat ze stond af te wachten op zijn reactie. "Nou, waar blijft die verontschuldiging?!" Riep hij haar toe.

In een drafje liet Kate het paard teruggaan naar de jongen die naar haar riep. Bij hem aangekomen steeg ze behendig af en liep naar hem toe, waarna ze recht voor hem bleef stilstaan. 'Sorry,' zei ze schouderophalend. 'Ik kon zo snel niet zien wat er zat,' legde ze uit. Terwijl ze praatte bekeek ze de jongen. Hij was knap, heel erg knap. 'Wat doet een jongen als jij hier? Jee, je hoort thuis op de cover van Vogue of zo,' floepte ze eruit. Het was precies wat ze dacht en ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan toen ze dat had gezegd.

Toen hij zag dat ze naar hem terug kwam grijnsde hij eventjes en wist zichzelf op te hijsen voordat ze hem had bereikt. Hij luisterde haar excuus aan, "Ja ja..." reageerde hij op haar. "Het is je vergeven." Voegde hij er na eventjes 'denken' aan toe. Iemand moest een beetje sarcasme wel begrijpen; anders vond hij het onzin om zijn tijd aan diegene vuil te maken.
Nadat ze een opmerking had gemaakt waar ze zelf wat van leek te schrikken sierde een glimlach zijn lippen. "Ja, ik had hier een afspraak voor die fotoshoot, maar ze hebben me laten zitten geloof ik. Toen ben ik hier maar een beetje gaan rondzwerven." Antwoordde hij speels op haar. Onopvallend probeerde hij haar te bekijken, wat negen van de tien keer altijd ontzettend opviel bij hem. Ze was een knappe, jonge vrouw die wat kleiner was dan hij.

'Echt?' antwoordde ze goedgelovig. Ze fronste haar wenkbrauwen en dacht even na over zijn laatste opmerking, maar begreep alsnog niet helemaal hoe hij hier nou was gekomen. Hier in de buurt waren in ieder geval geen modellenbureaus dus hij had gewoon maar iets verzonnen, nam ze aan. Ze zag zijn ogen over haar lichaam gaan en voelde zich even onzeker. Dat nare gevoel drong ze echter snel weg en ze stak haar hand uit. 'Kate, aangenaam.' Ze controleerde haar hand snel nog even op vuil maar dat was gelukkig niet aanwezig. Ze deed nu net alsof hij haar niet aan het bekijken was en keek hem een beetje uitdagend aan.

Zijn ogen schoten naar haar gezicht en hij keek haar ongelovig aan. Meende ze het nou serieus? Want als ze dat echt deed, dan was hij een stuk beter in verhalen verzinnen dan hij ooit had gedacht. Hij pakte haar warme hand en schudde die vervolgens. "Hallo Kate, ik ben Julian. En je moet me niet zo snel geloven." Sprak hij tegen haar en keek vervolgens over d'r schouder. "En stel je me niet voor aan de zwarte volbloed achter je?"

Kate herstelde zich snel van de situatie waar ze zich in bevond. 'Dat doe ik ook niet,' zei ze eigenwijs. 'Maar ik vind alsnog wel dat je model hoort te zijn met jouw uiterlijk.' Ze wist dat ze nu aan het flirten was maar hield zichzelf voor dat het niets was. Een beetje lol maken mag toch wel?
Ze deed een stap naar achteren en pakte Gabana's teugels. Ze leidde hem wat naar voren. 'Dit is Gabana, en meer weet ik eigenlijk niet van hem. Het is niet mijn paard,' legde ze uit. 'Ik heb zelf een merrie, maar zij heeft pas een veulen gekregen. Hou je van paarden?'

Het leek wel alsof ze even een kleine opstart nodig had en nu uit haar schulp begon te kruipen. Na haar laatste opmerking lachte hij even: ze wist wel hoe ze het op hem moest overbrengen en het werkte, moest hij eerlijk toegeven, ook wel echt goed. "Ik zal het onthouden voor als ik nadenk over een nieuwe baan." Antwoordde hij haar nuchter en richtte zich vervolgens op de volbloed. Hij luisterde haar verhaal aan en knikte vervolgens, dienend als antwoord. "Ja. Ik ben opgegroeid op een boerderij met veel verschillende dieren. Mijn oudere zussen reden allebei op hoog niveau dressuur. Ik kan zelf, als het goed is, ook wel menig ding." Legde hij haar uit. Als je als jongen op een paard zat, vonden mensen je altijd meteen gay, maar in zijn omgeving heeft hij laten zien dat hij dat zéker niet was.

Toen hij lachte wist ze dat ze niet helemaal de mist ingegaan was met haar opmerking. Ze was tevreden met zijn opmerking en was ervan overtuigd dat ze wel op dezelfde golflengte zaten. Terwijl ze luisterde kriebelde ze Gabana over zijn hoofd en het paard ontspande zich wat. Ze wierp vervolgens een blik van bewondering op Julian. 'Dat hoor ik niet vaak,' reageerde ze geinteresseerd. 'Wil je eens wat laten zien?' Ze stak de teugels van het paard uitnodigend richting hem. Ze was erg nieuwsgierig naar zijn rijkunsten, ze had zelf nog niet vaak echt goede ruiters gezien en na wat zelfreflectie was ze er al vroeg achtergekomen dat ze zelf ook geen enorm talent had. Ze wees met haar duim over haar schouder. 'Ik woon hier vlak achter, daar is een bak.' Dat er niets van haar plannen om een dagtocht te maken terecht zouden komen vond ze niet erg.

Hij was een beetje overdonderd door haar aanbod. Wilde ze nou dat hij zou gaan rijden op het paard van weer iemand anders? "Lijkt je dat wel een goed plan? Ik vind het goed hoor, maar het is niet jouw paard. Ik snap dat de eigenaar daar niet echt op zit te wachten." Legde hij uit en keek haar lang aan. Tevens was hij beter in de dingen als springen dan als dresuur, maar hij beheerste de benodigde kneepjes van het vak wel. Hij vond het leuk dat ze het zo aanbood, maar was nog niet overgehaald.